1. Zu de Brüedere in Chrieg muess hüt de David gah.
Saul, de König, hät si grüeft, drum folgeds ihm treu naa.
Muetig sind si all, doch jetz hät si de Muet verlaa.
2. Dänn vor ihne staht en Riis us em Philischter-Heer,
schwingt i sinre starche Hand en grosse, schwere Speer,
schwingt en hin und her und schimpft und fluecht debii so sehr.
3. Doch de David hät kei Angscht gha vor dem böse Maa,
isch sofort parat, de starchi Goliath z erschlaa.
«Ich ha doch kei Angscht, wil Gott zur Siite mir wird stah.»
4. Und de David bruucht kei Wafferüschtig – nei, nei, nei.
Er vertrout vil meh uf Gott, wo ihn nöd laat elei.
Nur e Schlüüdere bruucht er und holt sich schnäll feuf Stei.
5. Mit sim erschte Schuss trifft er ihn, dass er z Bode gheit.
«David isch de Sieger!», s Volk jetz voller Jubel schreit.
Gross isch d Freud und alli wüssed: «Gott hät eus befreit!»