En Hirt isch uf de Wise

1. En Hirt isch uf de Wise
und weidet sini Schaf.
Die tüend so fridlich grase
und sind so lieb und brav.

2. Er lueget vil zum Himmel
und dänkt an grosse Gott,
wo gern de Mänsche allne
vo Herze hälfe wott.

3. Do plötzlich chunnt – o Schrecke! –
en Leu zum Wäldli uus,
packt schnäll e herzigs Schöfli
und macht sich gleitig druus.

4. «O Gott, jetz muesch mer hälfe!»
So rüeft er und springt zue
und schlaat und würgt de Räuber,
bis dass er sterbe muess.

5. De David fangt a juble
und fallt uf sini Chnüü:
«O Gott, s isch eifach herrlich,
dass du wottsch bi mer sii!»